Η παχυσαρκία είναι μια χρόνια φλεγμονώδης ασθένεια.
Υπέρβαρο είναι όποιο άτομο έχει δείκτη σωματικής μάζας (BMI) 25 Kg/m2 και άνω.
Ενώ απο 30 και πάνω θεωρείται παχύσαρκο.(διαιρούμε το βάρος, σε κιλά, με το τετράγωνο του ύψους σε μέτρα)
Η παχυσαρκία ή το λίπος μπορεί να κατανέμεται κεντρικά, στην κοιλιακή περιοχή – ανδρικού τύπου- ή γλουτούς μηρούς –γυναικείου τύπου.
Στήν παχυσαρκία, ο λιπώδης ιστός, βρίθει απο ενεργοποιημένα μακροφάγα, ενώ το λιποκύτταρο παράγει λεπτίνη που έχει προφλεγμονώδη δράση. Όμως και η λιπονεκτίνη παρουσιάζει αντιφλεγμονώδη δράση. Η λεπτίνη και η ορμόνη του κορεσμού, απο το λιποκύτταρο, βρίσκονται στον παχύσαρκο σε αυξημένο βαθμό, 4-6 φορές πάνω απο το φυσιολογικό. Δρούν σε επίπεδο υποθαλαμικών υποδοχέων αλλά και σε άλλα όργανα. Αυξημένη λεπτίνη προκαλεί φλεγμονή των αεροφόρων οδών.
Εξ άλλου υπάρχει μια αντίστροφη σχέση μεταξύ πάχους και πνευμονικών όγκων. ( περιορισμός των αεροχόρων).’Οπως και αύξηση του έργου αναπνοής κλπ.
Η παχυσαρκία παρουσιάζει αυξημένο ποσοστό άσθματος και στα παιδιά, όπως και στούς ενήλικες. (γενετικοί μηχανισμοί, παράγοντες περιβαλλοντικοί, διατροφής, φυσικής δραστηριότητας.. κλπ.)
Η απώλεια βάρους στούς ασθματικούς ακολουθείται με βελτίωση του άσθματος και ελάττωση των κορτικοστεροειδών.
Ο έλεγχος του βάρους ειναι σημαντικός παράγοντας ελάττωσης της επίπτωσης και βαρύτητας του άσθματος.
Το σύνδρομο υπαερισμού με υπερκαπνία (την ημέρα) ειναι άλλο ένα «δώρο» της παχυσαρκίας λόγω ελάττωσης των πνευμονικών όγκων και κατάλιξη τη συμφοριτική καρδιακή ανεπάρκεια.
Κατά τον ύπνο στα παχύσαρκα άτομα παρουσιάζεται και η αποφρακτική άπνοια του ύπνου.
Το μεταβολικό σύνδρομο του παχύσαρκου (κεντρική παχυσαρκία, υπεργλυκαιμία, αυξηση τριγλυκεριδίων,ελάττωση HDL, υπέρταση) έχει σχέση τελικά και με αναπνευστικές διαταραχές. Η ελάττωση του σωματικού βάρους βελτιώνει και τα αναπνευστικά προβλήματα .